All about Steve
Worldwide guide to the work of Belgian artist Steve Michiels: in Dutch, French and English
Sidebar[Skip]
Menu
Proud member of:
Stock images
Meurtre, Désastre, Economie, Science, Art, Humour, Vulnérabilité
Depuis des années, Steve Michiels illustre l’actualité locale, nationale et internationale dans la presse belge et néerlandaise.
Naïfs en apparence, ses cartoons sont cependant pénétrants, parfois même caustiques, mais toujours tellement éloquents et amusants. Les situations et les personnages qu’il met en scène sont souvent enracinés dans la culture flamande. Steve n’hésite pas à déshabiller les bourgeois ; s’il les met à nu, il ne les prive pour autant jamais de leur dignité.
Murder, Disaster, Economy, Science, Art, Humor, Vulnerability
Steve knows how to lay it on sometimes with a heavy hand, because the legs and the eyes aren’t always in the same place as they’d be in real life, but maybe that’s what makes Steve’s illustrations so appealing. They’re so human. It’s the power of love that wins you over.’
Het Zandkasteel
Wilt gij ook tekenaar worden?
“Dus gij wilt naar de kunstschool om te tekenen, Michiels?”, sprak mijn wiskundeleraar tijdens het oudercontact. Ik had er niet echt veel van gebakken in het tweede middelbaar Latijn en nu was ik ook in het derde wiskunde/wetenschappen amper geslaagd. Mijn ouders overwogen ernstig om mij, voor mijn eigen bestwil, naar de kunsthumaniora te sturen. Het was duidelijk dat ik mijn dagen uitsluitend met tekenen vulde en dat daarin misschien mijn toekomst lag. Maar de wiskundeleraar en het merendeel van het lerarenkorps dachten er anders over (mijn voormalige leraar Latijn was de uitzondering op de regel, ere wie ere toekomt). Zij ergerden zich aan de vele mannekes die mijn lesboeken en taken ontsierden. Alleen al het lef om op papier dat daar niet voor dient, te tekenen! Mijn wiskundeleraar beschouwde het als zijn plicht om mij op andere gedachten te brengen en stelde mij daarom fundamentele vragen: “Dus, gij wilt naar de kunstschool om te tekenen, Michiels? .... Gaat gij dan tekenaar worden?.... En wat gaat gij dan doen als ge uw handen kwijtgeraakt?” Gelukkig is mijn vader een schrijnwerker die beschikt over een gezonde dosis verstand en al zijn vingers en is mijn moeder een onderwijzeres met oog voor het talent van kinderen. Zij stuurden mij, weliswaar met een bang hart (kunst = drugs en verderf), naar de kunsthumaniora in de rosse buurt van Brussel. Ik blijf er hen eeuwig dankbaar voor.
Mijn wereld en mijn leven is al tekenend gevormd. Ik heb mijn realiteit via tekeningen gestalte gegeven en via tekeningen heb ik de werkelijkheid leren begrijpen en relativeren. Al tekenend ben ik geworden wie ik ben. Met tekeningen kan ik mijn gedachten vormgeven. Want het mag ondertussen duidelijk zijn dat tekenen meer is dan een handeling. Tekenen is net als rekenen een mentaal proces. Een tekening is een neerslag van een hersenactiviteit. Misschien zal het u verbazen, maar over een tekening wordt doorgaans, bewust of onbewust, nagedacht. Waarschijnlijk is er hier of daar een voorbeeld te vinden van een tekening die ontstond uit een ongecontroleerde spastische kramp, maar die laat ik nu even buiten beschouwing. Dankzij het tekenen ben ik mijn kop niet kwijtgeraakt. Ik communiceer met tekeningen. Ik maak ze om de kijker aan het lachen te brengen of ik maak ze zo dat ze het daglicht niet hoeven te zien. Ik ben er zeer bedreven in geworden. Al gaat het nooit zonder moeite. Tekenen blijft oefenen en het kost soms bloed, zweet en tranen. Maar ik beloof door te gaan tot op de dag dat ik uitroep: “Kijk mama, zonder handen!” Want dan zal ikmijn wiskunde-leraar eindelijk weerwoord bieden.
